طراحان ناوهاي جنگي دست به طراحي و نمونه سازي محصولات تازه اي زده اند که از آنها به عنوان نسل آينده سلاح هاي روباتيک ياد ميشود. اين جنگ افزارهاي نوين چهره اي خشن و عملکردي قوي و مخرب دارند.
بسيار سخت است که پيش بيني کنيم در آينده چه نوع جنگهايي اتفاق مي افتد. اما آنچه از شواهد و پيشرفت ها مشخص بوده آن است که درگيري هاي نظامي بين روبات ها اتفاق خواهد افتاد. در اين باره سال گذشته بيش از 258 هزار و 502 ساعت پرواز با جنگنده هاي جديد ايالات متحده صورت گرفته که اين ميزان در سال 2002 فقط 27 هزار و 201 ساعت بود. ارتش ايالات متحده نيز سرمايه گذاري عظيمي تا سال 2010 به مبلغ 76/3 ميليون دلار بر روي اين پروژه ها نموده و به نوعي فيلم هاي تخيلي که در آن دائما آدم هاي ماشيني با يکديگر ميجنگند در حال تبديل شدن به يک واقعيت است.
در اواخر سال پيش کمپاني دفاعي بريتانيا BAE Systems برنامه هايي براي يک وسيله دريايي سريع با ساخت ويژه جهت اين ربات هاي جنگنده آشکار ساخت. اين کشتي مفهوم UXV Combatant بوده که بخشي کشتي جنگي و بخشي ناو هواپيما بر براي وسيله هاي بدون سرنشين است.
طراحي اين کشتي به گونه اي انجام پذيرفته که ميتواند از يک بندر کوچک نيز حرکت کند و در فضايي محدود هم لنگر بياندازد. در اين باره چارلز تامسن يکي از طراحان BAE مي گويد: اين ناوها قابليت حمل جنگنده را نيز دارا بوده و جنگنده ها قادر هستند از روي باند و عرشه بسيار کوتاه آن بلند شوند. در طراحي آنها مکاني براي نيروي انساني در نظر گرفته ايم زيرا اين ناوها توسط روبات کنترل ميشوند که در عين حال ميتوانند عمليات پهلوگيري و برواز جنگنده ها را با هم انجام دهند. بر روي عرشه UXV از دو سکو به شکل حرف V استفاده شده که ميانه آن محلي براي تسليحات نظامي همچون موشک اندازهاي هوايي و ضد هوايي و رادار است. امواج مادون قرمز سنسورها و فرکانس راديويي آنها قادر است که هر شي متحرکي بر روي دريا هوا و خشکي را شناسايي نمايد. البته گرچه به طور غير مستقيم در طراحي اين ناو از بدنه غالب ناو هاي کنوني استفاده شده است. براي مثال يک نمونه آن کشتي (ناو جنگي) 45 Daring-Class
است که چهره اي بسيار غول پيکر و عملکردي قوي دارد و در سال 2009 به جمع نيروي دريايي سلطنتي بريتانيا اضافه خواهد شد و اين ناو نيز همانند UXV طولي حدود 152 متر دارد و نيروي حرکتي اش از توربين هاي ديزلي الکتريکي تامين ميگردد و قادر است به حداکثر سرعت 27 نات يا گره دريايي دست يابيد.
از طرفي صحبت ديگري که در خصوص ناو UXV مطرح است اين بوده که ميتواند با کمترين تعداد ملوان دريايي که حدود 60 نفر اعلام شده به ماموريت برود. البته اين مساله را نبايد فراموش کرد که پروسه توليد يک کشتي تا چند سال به طول مي انجامد و احتمال ورود UXV به بازار در ستا 2020 پيش بيني شده است. يکي از دلايلي که نيروي دريايي بريتانيا علاقه مند به جدا نمودن پروژه مشترک خود با وزارت دفاع ايالات متحده بوده در همين مساله است. از طرفي مهندسين BAE در حال کار بر روي پروژه کنترل فعال ناوها هستند که با نام ماموريت هاي پيمانه اي در بنادر کوچک شناخته مي شود که فرماندهان را قادر مي سازد بتواند در سريع ترين زمان ممکن به حالت حمله دربياييند و اين قابليت در آينده نقشي مهم را ايفا خواهد نمود. همچنين متخصصين BAE اظهار داشته اند که ناو UXV مي تواند به مرکز فرماندهي مبدل شود که زيردريايي جنگنده ها و نيروي زميني را به سمت يک هدف مشترک هدايت نمايد و در صورت نياز مي تواند اقدام به شناسايي و انهدام مخفي و البته برطرف نمودن نيازهاي هلي کوپترها به سلاح و موشک نمايد.
اين ناو فوق مدرن همچنين بخشي از توانمندي هجومي خود را مديون اسلحه هاي کاليبر بالاي خود مي داند که ميتواند در هر دقيقه 20 موشک 50 سانتي متري را به سمت هدف شليک نمايد که اين توانايي بسيار مناسب براي شرايطي همچون جنگ هاي ناو با ناو و جنگ ناو با نيروهاي زميني در خشکي است که در ايم ميان گلوله هاي 155 ميلي متري UXV
نيز به آن کمک ميکند.
از طرف ديگر هواپيماهاي بدون سرنشين که از روي عرشه آن به پرواز در مي آيند قابليت کنترل توسط تعداد محدودي نيروي انساني در زمين را دارا هستند و اين بدان معناست که در هر جنگ و درگيري کمترين ميزان تلفات نيروي انساني حاصل مي شود.
ناو LCS
ناو تهاجمي ساحلي
(The Littoral Combat Ship)LCS
اين ناوها سرعتي معادل 45 نات يا گره دريايي دارند و هر ناو ميتواند توسط سنسورها و سلاح هاي خود به تخريب قايق ها هليکوپترها زيردريايي ها و اشيا متحرک داخل آب بپردازد. البته LCS مجهز به باطري هاي ضد موشکي و اسلحه هاي کاليبر معمولي است که قادر بوده تا رسيدن نيروي پشتيباني به رهگيري شناسايي و انهدام دشمن دست بزند.
تکنسين ها معتقدند که هر ناو LCS ميتواند جايگزين 30 قايق نظامي و 14 ناوچه جنگي شود. نيروي دريايي در اين باره از دو کمپاني لاکهيد مارتين و جنرال دايناميکز درخواست نمود تا ناوهايي را توليد کنند و اين دو رقيب دو محصول متفاوت با طراحي مجزا را توليد کردند که محصول لاکهيد با نام LCS1 در سپتامبر 2006 وارد عرصه شد و ديگري هم زمان ورود ناوهاي خود را سال 2008 اعلام نمود. به دليل مسئوليت پاسخگويي دولت و ارائه گزارش به کنگره نيروي دريايي تخمين زده بود که هزينه توليد هر ناو از 472 ميليون دلار به يک ميليارد دلار رسيده است. در اين حال و به دليل کمبود بودجه نيروي دريايي مجبور به متوقف نمودن طرح شد که در برگيرنده يک برنامه سي ساله بود.
رابرت وورک از اعضا بخش مالي پروژه در اين باره مي گويد: مادامي که نيروي دريايي بتواند ناوهاي سودمند بسازد ما هم مي توانيم بودجه 313 دستگاه ناو را تامين کنيم.
ناو DDG1000
ناوهاي نابود کننده
(DDG1000)
اين ناو جنگي با وزني معادل 14هزار و 500 تن توانايي پيدا نمودن موقعيت دشمن و پشتيباني از نيروي موجود ساحلي را بر عهده دارد. اسم آن نيز DDG1000
به دليل زنده کردن نام قديمي گروهي از ملوانان شجاع در سال 1900 بر روي مدل جديد آن گذاشته شده است. ناو جنگی DDGمي تواند از ديد رادارها پنهان شده و به شناسايي هواپيماهاي جاسوسي دشمن بپردازد که قدرت بالايي در جنگ هاي دريايي دارد. طراحي شاسي و بدنه چنين ناوهايي به گونه اي انجام شده که در کنار آلياژ خاصي از فلز آن را قادر مي سازد تا از چشمان تيز بين رادارها پنهان بماند. هدايت آن نيز بسيار هوشمندانه بوده و توسط کامپيوتر صورت ميپذيرد و نيروي حرکتي خود را از يک توربين گازي ميگيرد که ميتواند نيروي الکتريسيته توليد نمايد و اين انرژي حتي در فعال نمودن سلاح ها و پرتاب موشک هم استفاده مي شود که در آينده از آن به عنوان سلاح هاي مغناطيسي نام برده خواهد شد. درياداران و فرماندهان نيروي دريايي معتقدند DDG1000 کلاس جديدي از ناوهاي جنگي است که نمونه آن هيچ گاه ساخته نشده و هم اکنون جايگزين هيچ نسلي نيست. اما برخي آناليزها و گمانه زني ها نيز وجود دارد که ميگويد گونه اوليه DDG در دهه 90 ميلادي در کلاس پايين و مبتدي ناوها توليد شده و مورد استفاده قرار گرفته است.
نيروي دريايي قرار دادي را با کمپاني نورث روپ گرومن و جنرال دايناميکز به امضا رسانيده که تا سال 2011نخستين سري از ناوهاي DDG را آماده حرکت کند که پس از وارد شدن به ناوگان نيروي دريايي با نام Zumwalt شناخته ميشود.
کنگره بودجه اي 6 ميلياردي براي توليد 7 ناو را به تصويب رستانده که به گفته فرمانده تيم و گروه عمليات اين بودجه تنها براي توليد دو ناو کافي است و نياز به بودجه بيشتري در اين زمينه است.
حمل کننده سلاح
CG(X)
اين ناو مدرن توسط برنامه اي محرمانه از سوي نيروي دريايي به ارتش سفارش داده شد مه وظيفه ابتدايي آن حمايت از ناوچه هاي کوچک و پشتيباني از نيروي موجود در خشکي ذکر شد. اما بعدها توانايي هاي آن به حمايت از توپخانه خودي ، ارتقا قدرت رادار، سيستم دفاع ضد موشکي و پشتيباني تسليحاتي افزايش يافت.
همچنين وزن آن از 14 هزارو500 تن به 23 هزارتن فزوني يافت ودليل اين امر نيز قابليت حمل کلاهک هاي بالستيک و هسته اي توسط CG(X) است. CG(X) جايگزين نيروي پشتيباني و کروز حمل سلاحي شده که پيش از اين با نامTiconderoga شناخته مي شد.
برنامه جديد به گونه اي پيش رفته که نخستين مدل در سال 2011 وارد بازار شود اما تحليل گران معتقدند نيروي دريايي قادر است تا سال 2030 قريب به 19 دستگاه CG(X) ها را توليد کند. کارشناسان دفاعي نيروي دريايي ارتش ميگويندکه موفقيت CG(X) (به دليل کپي برداري ژنتيکي آن از DDG1000 ) وابستگي مستقيم به روند روبه رشد ساخت و ارتقا توانمندي هاي اين مدل دارد.
:: بازدید از این مطلب : 370
|
امتیاز مطلب : 22
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
عضو شوید
عضویت سریع
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
